बीड — पेशवाईची वस्त्र अंगावर यावीत यासाठी रघुनाथराव पेशव्यांनी नारायणराव पेशव्यांचा घात केला होता. याच इतिहासाची पुनरावृत्ती माजलगाव मध्ये प्रकाश दादा सोळंके यांनी केली. आरक्षण आंदोलनात सोळंकेंची भूमिका वादग्रस्त ठरली.जे जातीचे झाले नाहीत पुतण्याचे झाले नाहीत ते गोरगरीब जनतेचे भलं कसं करणार? असा मतप्रवाह जनतेत बनल्याने प्रकाश दादांसाठी धोक्याची घंटा वाजू लागली आहे.
प्रचाराचा नारळ फोडून पुरुषोत्तमाच्या साक्षीने डोळ्यात अश्रू आणणाऱ्या प्रकाश सोळंके यांचे मगरीचे अश्रू म्हणून गणना होऊ लागली आहे.
प्रत्येक वादा मतदार संघाला भकास करणारा आहे.राजकारणी हा कलाकार असतो;रडून केलेलं कर्म धुण्याचा प्रयत्न करत जनतेला मूर्ख बनवायच असतं याच हातखंड्याचा वापर सोळंकेंनी केला.प्रत्येक वेळी मतदारांनी संधी दिली.यामुळे राजकीय अनुभवाने त्यांच्यात कोडगेपणा इतका आला की अक्षरशःभावनाच संपल्या गेल्या. विकासाची वाट लावत त्यांनी स्वतःची सरंजामशाही निर्माण केली. मात्र लोकशाहीत असं होत असतं असं म्हणून जनतेने प्रत्येक वेळी दिलेली संधी जनतेच्या विकासाला घातक ठरली. त्यांच्या याच कोडगेपणातून मराठा आरक्षण आंदोलनाच्या काळात सगळ्यात वादग्रस्त ठरलेलं व्यक्तिमत्व म्हणून आपली ओळख प्रकाश सोळंके यांनी निर्माण केली. समाजात त्यांच्या वागणुकीमुळे प्रचंड चिडही निर्माण झाली. पण हा माझा शेवटचा कार्यकाळ आहे.असं म्हणून जनतेच्या मनात पेटलेली विरोधाची भावना त्यांनी शांत केली. हे करताना प्रकाश दादांनी आपला नवा राजकीय डाव खेळत समाजात असलेली आग शांत करण्यासाठी पुतण्याचा वापर केला. आपला राजकीय उत्तराधिकारी जाहीरही करून टाकला. मात्र ऐनवेळी राजकीय सारीपाटावर चाली खेळत पुतण्याच्या पाठीत खंजीर खुपसत “पेशवाईची आठवण करून दिली. पेशवाईत देखील पेशवाईची राज वस्त्र आपल्याला मिळावीत यासाठी रघुनाथराव पेशव्यांनी नारायणराव पेशव्यांचा असाच घात केला होता. आजही इतिहासाची पानं चाळली तर “काका मला वाचवा” ही हाक ऐकायला मिळते. “नुसता काका मला वाचवा”ही हाक कानी पडताच महाराष्ट्राच्या जनतेच्या डोळ्यासमोर पेशवाई चा इतिहास उभा राहतो. धोका, दगाबाजी साठी हे उदाहरण आवर्जून आजही दिलं जातं. प्रकाश सोळंके च्या बाबतीत देखील “ध”चा “मा” झाल्याचं पाहायला मिळालं.
जे प्रकाश दादा सोळंके प्रत्येक वेळी जनतेच्या भावनेशी खेळून त्यांची वाट लावण्यात वाकबगार झाले. ते कधी स्वार्थापुढे जनतेचे ही झाले नाहीत. स्वतःच्या जातीचे देखील झाले नाहीत. स्वतःच्या भावाने “धैर्यशील सोळंके काकांनी” त्याग करून प्रकाशदादांची पाठराखण केली.त्यांच्या मुलाच्या भवितव्य घडवण्याची वेळ आली त्यावेळी धाकट्या भावासोबतच पुतण्याच्या सोबत देखील दगाबाजी केली. एवढं करूनही धैर्यशील काकांनी धैर्याचा परिचय देत गप्प बसण्याचा मार्ग स्वीकारला. त्याचा परिणाम देखील प्रकाश सोळंकेवर यत्किंचितही झाला नाही. ते प्रकाशदादा माजलगावकरांच्या अंधारलेल्या वाटा म्हातारपणी म्हणे प्रकाशमान करणार आहेत. उमेदीच्या काळात मतदार संघाकडे त्यातील जनतेच्या भल्याकडे ढुंकूनही बघितले नाही. ते दादा आता शेवटच्या काळात जनतेचा भलं करणार आहेत. हे सांगूनही विश्वास कसा ठेवायचा? असा प्रश्न जनतेपुढे निर्माण झाला आहे. जातीचे न होणारे दादा, पुतण्याचे झाले नाहीत ते जनतेचे गोरगरिबांचे कसे होणार?
जाता जाता एकदा माजलगावची उरली सुरली सुद्धा वाऽऽट ते लावणार? असा मतप्रवाह सुरू झाल्याने प्रकाश दादांसाठी धोक्याची घंटा वाजू लागली आहे.
